เจ็ดสิบสอง

นครลอสแอนเจลิสทอประกายระยิบระยับผ่านผนังกระจกบานมหึมาของคฤหาสน์แลงคาสเตอร์ ตัวเมืองส่องแสงวิบวับราวกับกล่องเครื่องประดับที่ถูกสะบัดหกอยู่ใต้ท้องฟ้าสีม่วง

ฉันยืนอยู่หน้ากระจก ลูบไล้เนื้อผ้าของชุดราตรีสีงาช้างที่ถูกส่งมาเมื่อเช้าพร้อมข้อความสั้นๆ ห้วนๆ จากคุณแม่ของเจมส์ “ใส่ชุดนี้ และห้ามพูดจนกว่าจะมี...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ